Κάποτε ο Αριστοτέλης είπε ότι «Η φιλιά είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα» και πόσο πιο σωστά να την ορίσει; Οι φίλοι είναι το σημαντικότερο απόκτημα ζωής. Φίλος είναι αυτός που επιλεγείς να έχεις κάθε στιγμή της ζωής σου διπλά σου. Δεν είναι ανάγκη με τους φίλους να ταιριάζεις απόλυτα, αλλά ο ένας να αλληλοσυμπληρώνει τον άλλον, να είναι εκεί ο ένας στα εύκολα και κυρίως στα δύσκολα του άλλου.
Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή σκέφτεσαι ένα τέτοιο φίλο, όμως υπάρχει κι ένα άλλο είδος φίλων που σίγουρα έχει περάσει κι αυτό απ τη ζωή σου κι αν όχι μπορεί να περάσει στο μέλλον. Άνθρωποι που σου πουλάνε φιλία, σε κάνουν να ανοιχτείς να περάσεις χρόνο μαζί τους, να δώσεις πράγματα, να δεθείς, να είσαι εκεί γι’ αυτούς. Κι αυτοί τι κάνουν για σένα; Μόλις έρθει η δική σου δύσκολη στιγμή σε παρατάνε στο έλεός σου και σε αφήνουν μόνο.
Ξέρεις οι φίλοι δεν είναι σαν ένα γκόμενο ή μια γκόμενα που απλά σε κορόιδεψε κι έφυγε, πονάει πολύ και σε απογοητεύει ακόμα πιο πολύ γιατί οι φίλοι είναι πολύτιμοι. Είναι κομμάτι του εαυτού σου, είναι κομμάτι της ψυχής σου, μαζί τους αφήνεσαι ελεύθερος.
Αυτοί είναι εκεί για να πεις ό,τι σκέφτεσαι και νιώθεις ανά πάσα στιγμή. Ακούνε την γκρίνια σου, ανέχονται τα νευρά σου, σε αγαπάνε κι επιλέγουν να είναι μαζί σου γιατί είσαι απλά εσύ -κι όμως κάποιοι δε νοιάζονται και σε αφήνουν ξεκρέμαστο όταν ζητάς τη συμπαράστασή τους, αναρωτιέσαι πώς έκανες το λάθος και έδωσες την ευκαιρία σε ανθρώπους που δεν το άξιζαν και δεν εκτίμησαν ποτέ ό,τι έκανες εσύ γι’ αυτούς, που περίμενες από εκείνους κάτι και τώρα δεν είναι πουθενά.
Σήμερα οι άνθρωποι επαναπαύονται στο να κάνουν επιφανειακές σχέσεις που δε χρειάζεται να δώσουν ούτε να κάνουν πολλά πράγματα. Βολεύονται στα εύκολα και μόλις βλέπουν τα σκούρα, φεύγουν μέσα στη νύχτα σαν μην πέρασαν ποτέ απ’ τη ζωή σου, γιατί είτε δεν έχουν την όρεξη είτε τον χρόνο να ασχοληθούν.
Παρ’ όλα αυτά, πολλές φορές κάνουμε το λάθος και μπερδεύουμε τους πολλούς γνωστούς με τους λίγους φίλους κι έτσι πέφτουμε στην παγίδα να εμπιστευτούμε άτομα και να τα θεωρήσουμε φίλους μας ενώ εκείνοι δεν έχουν την παραμικρή συνείδηση. Αυτοί οι λεγόμενοι φίλοι δεν αξίζουν καμία προσπάθεια να είναι στη ζωή σου ούτε καν κοντά σου να τους διώχνεις όσο πιο γρήγορα γίνεται.
«Φίλοι»που φεύγουν στις αδυναμίες σου και σε παρατάνε μόνο σου. «Φίλοι» που το βάλανε στα πόδια την πιο δύσκολη στιγμή, που σε άφησαν να πέσεις ακόμα πιο πολύ όταν έπρεπε να σε κρατήσουν. «Φίλοι» που δεν μπόρεσαν να ανεχτούν τα ελαττώματά σου και προσπάθησαν να σε αλλάξουν. «Φίλοι» που στην ανάγκη σφύριζαν αδιάφορα.
Είναι εκείνοι που θα σε θυμούνται μόνο όταν σε χρειάζονται. Είναι εκείνοι που δε θα έχουν χρόνο για σένα, είναι εκείνοι που θα σε εκμεταλλευτούν με την πρώτη ευκαιρία, αυτοί που οι αρχές τους και τα ιδανικά τους δεν αγγίζουν τα δικά σου και δε θα μπορούν ποτέ να είναι διπλά σου και να σε στηρίζουν όπως θα έκανες εσύ. Και πες μου τώρα, εσύ τι τους θες τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σου;
Η προδοσία της φιλίας είναι πολύ βαριά. Άνθρωποι που σε εγκαταλείπουν στα δύσκολα δεν αξίζει καν να τους έχεις στη ζωή σου. Οι φίλοι είναι εκείνοι που θα σε πάρουν μια αγκαλιά, θα ξενυχτήσουν και θα μεθύσουν μαζί σου στις πιο δύσκολες στιγμές, όταν κάνεις άλλος δε θα είναι εδώ.
Άτομα που έρχονται από ανάγκη και προφασίζονται ότι είναι φίλοι σου δεν πρέπει να τους δέχεσαι καν, να τους δείχνεις την έξοδο και να τους χαιρετάς. Οι φίλοι σου θα είναι εδώ επειδή το θέλουν με όλη τους την καρδιά κι όχι γιατί το επιβάλλει η περίσταση. Φίλιες με ημερομηνία λήξης δεν έχουν τίποτα να σου δώσουν και τίποτα να σου διδάξουν, να προσέχεις να μην αναλώνεσαι σε αυτές.
Οι άνθρωποι στη ζωή μας έρχονται και φεύγουν παρά πολύ γρήγορα, άλλοι μένουν γιατί το θέλουν και το αξίζουν κι άλλοι γιατί αποδεικνύουν έμπρακτα ότι δεν κάνουν γι’ αυτό. Καλώς ή κακώς ο καθένας ορίζει διαφορετικά τις έννοιες κι εμείς μένουμε εκεί που οι σκέψεις κι οι ενέργειές μας βρίσκουν ανταπόκριση.
Οι φίλοι είναι αυτοί που μένουν στο τέλος και θα είναι πάντα εκεί για σένα. Δεν έχει σημασία η ποσότητα, αλλά η ποιότητά τους. Σε αυτούς που ξέρεις ότι θα τους δώσεις την καρδιά σου και δε θα την πετάξουν με την πρώτη ευκαιρία, αλλά θα την φυλάξουν καλύτερα και απ’ τη δίκια τους. Αυτοί είναι οι φίλοι σου.
Επιμέλεια Κειμένου Άννας Τζαβίδη: Πωλίνα Πανέρη
