Ο ασημένιος Ολυμπιονίκης, Σπύρος Γιαννιώτης, μίλησε στο Sport24radio 103,3 λίγη ώρα μετά την απονομή του ασημένιου μεταλλίου και την κούρσα της ζωής του.
Σε μια συγκλονιστική σε εξέλιξη κούρσα ο Σπύρος Γιαννιώτης κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 10 χιλιόμετρα με τον ίδιο ακριβώς χρόνο με τον Φέρι Βέερτμαν. Λίγη ώρα μετά την απονομή ο ασημένιος Ολυμπιονίκης μίλησε στον Sport24radio 103,3 για την εξέλιξη της κούρσας, για το πως πίεσε ο ίδιος τον εαυτό του αλλά και την ένσταση που κατέθεσε η ελληνική αποστολή.
“Είναι απίστευτο. Στα τελευταία μέτρα ένα μόνο πράγμα σκεφτόμουν, είναι τα τελευταία 200 μέτρα της ζωής σου. Έτσι το είδα και πίεσα τον εαυτό μου πέρα από τις δυνάμεις μου και ήρθε αυτό το αποτέλεσμα”.
Ένιωσες στα τελευταία μέτρα σαν τον Φελπς;
“Όχι ένιωσα σαν τον Σπύρο στα καλά του, στην Βαρκελώνη και την Σαγκάη και χεριά, χεριά έλεγα Σπύρο κράτα, κράτα”.
Αν και 36 χρονών μπόρεσες και έκανες μια τέτοια κούρσα. Τι είναι αυτό που μετράει παραπάνω, η ψυχή, η προπόνηση;
“Σίγουρα είναι και αυτά αλλά πάνω απ’ όλα η προπόνηση και η ψυχή και βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα”.
Θα μπορούσες να τερματίσεις και στην πρώτη θέση, να κατακτήσεις το χρυσό μετάλλιο;
“Δεν έχει σημασία τώρα. Σημασία έχει ότι είμαι στο βάθρο. Η τελευταία χεριά μπορεί να μην ήταν αυτή που ήθελα. Ήταν καθαρά θέμα σε ποιον θα βγει η χεριά. Ο Ολλανδός ήταν και στην αναπνοή μου και με έβλεπε ενώ εγώ κοίταζα πιο μπροστά”.
Ναι αλλά τερματίσατε στον ίδιο χρόνο με τον Ολλανδό;
“Όχι ακούμπησε πιο μπροστά από μένα. Υπάρχει φώτο φίνις και έτσι είναι”.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σου είπε ο προπονητής σου, ο Νίκος Γέμελος;
“Τα καταφέραμε, μπράβο, τώρα πάω να του μιλήσω, δεν του έχω μιλήσει αρκετά ακόμα”.
Τι ήταν αυτό που σκέφτηκες με το που ολοκληρώθηκε ο αγώνας;
“Φεύγω με ένα μεγάλο μπαμ, ίσως την καλύτερη στιγμή της ζωής μου”.