Γεράσιμος Σκιαδαρέσης: Με εντυπωσιάζει η αντίδραση των παιδιών στην παράσταση

Ο κ. Γεράσιμος Σκιαδαρέσης μέσα από τον μονόλογο «Εκτός ύλης ή ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παράλογου» του Κώστα Λεϊμονή, βραβευμένο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών προσπαθεί να ενώνει ηλικίες, καταρρίπτει στερεότυπα, δίνει το χέρι στους μεγάλους και κλείνει το μάτι στα παιδιά της Ελλάδας, που εν μέσω ηθικής και κοινωνικής κρίσης, σαν καιόμενοι φοίνικες περιμένουν να αναγεννηθούν. 

Ο συγκεκριμένος μονόλογος ήταν μία πρόκληση για εσάς; 

Ναι κοιτάξτε, καταρχήν όταν εγώ διάβασα το κείμενο μου άρεσε πάρα πολύ με την έννοια ότι ήταν ένα κείμενο, ένας πολιτικός μονόλογος μία ομιλία πολιτική η οποία πάντρευε τον πολιτικό λόγο με τον καλλιτεχνικό. Είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ηθοποιό. Επιπλέον δεν είχε να κάνει με έναν χαρακτήρα γραμμένο για θέατρο δεν υπήρχε καν χαρακτήρας οπότε είχε μία ιδιαίτερη πρόκληση για να δημιουργηθεί από το πουθενά, από το μηδέν ένας χαρακτήρας, ένας άνθρωπος να σκιαγραφηθεί από τον ηθοποιό.

Ο χαρακτήρας που υποδύεστε, τολμά να πει αλήθειες που όταν ακουστούν μπορεί να πονέσουν;

Ναι, ναι… Αυτό ήταν το δεύτερο στοιχείο που με ενδιέφερε, γιατί και εγώ σαν πολίτης ήθελα να ακουστούν κάποια πράγματα τα οποία να αγγίξουν λίγο παραπάνω, να πονέσουν λιγάκι να μην μείνουμε σε μία επιφάνεια να περάσουμε λίγο πιο βαθιά να προβληματιστούμε να μην μείνουμε μόνο στο πρώτο επίπεδο και να βρούμε την εύκολη λύση τους πολιτικούς και να τους κατηγορήσουμε ότι αυτοί φταίνε για όλα. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι μιλά για τον εαυτό του, κατηγορεί τον εαυτό του, κάνει την αυτοκριτική του, αποδίδει ευθύνες και στους πολίτες γιατί θεωρώ ότι ευθύνες υπάρχουν σε όλους μας,και το συγκεκριμένο κείμενο το πετυχαίνει…

Η Ελλάδα του 2018 είναι μία μαχόμενη χώρα κατά την άποψη σας; Σκέφτεται πολιτικά, δρα όμως πολιτικά;

Η Ελλάδα τώρα ως χώρα… η Ελλάδα ως πολίτες; εξαρτάται πως το εννοούμε τώρα αυτό… Η Ελλάδα ως πολίτες όχι δεν νομίζω ότι είναι μαχόμενοι θα έλεγα ότι είναι παθητικά αδρανείς, υφίστανται διάφορα πράγματα μη μπορώντας να αντισταθούν και να αντιδράσουν. Δυστυχώς δεν βλέπω καμία σημαντική και ουσιαστική αντίδραση.

Η Ελλάδα σαν χώρα; 

Η Ελλάδα σαν χώρα αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, η Ελλάδα σαν χώρα θα το κρίνει λίγο η ιστορία, εγώ πραγματικά δεν ξέρω προβληματίζομαι μερικές φορές λέω ότι κάτι γίνεται αλλά άλλες φορές απογοητεύομαι και δεν ξέρω πραγματικά νομίζω ότι ζούμε δύσκολες στιγμές που μας είναι δύσκολο να τις ερμηνεύσουμε τώρα. Πρέπει να τις κρίνουμε λίγο μετά, θα είναι βιαστικό να πω τώρα ότι… θα βγάλω βιαστικά συμπεράσματα και δεν θέλω.

Διανύουμε εδώ και χρόνια μία περίοδο κρίσης, υπάρχει κρίση και στο θέατρο; Ο κόσμος είναι κοντά στο θέατρο;

Ο κόσμος έχει σταθεί δίπλα στο θέατρο και το θέατρο δίπλα στον κόσμο, όχι εύκολα,και το θέατρο έχει περάσει από την κρίση και ο κόσμος, αλλά δεν ξέρω κάτι συμβαίνει με το θέατρο, προφανώς  ίσως επειδή είναι η χώρα που γέννησε το θέατρο είναι λίγο μέσα στο DNA μας και το αγαπάμε… είναι εντυπωσιακό αλλά ο κόσμος το έχει στηρίξει. Επίσης το θέατρο ανταποκρίθηκε καλά στην κρίση δηλαδή έδειξε μία ευελιξία και στις τιμές αν θέλετε και στο πως θα καταφέρει να σταθεί και να κρατηθεί παρά τις δυσκολίες, κατάφερε να επιβίωση και να αντέξει, από εκεί και πέρα έχει σίγουρα υπάρχουν φαινόμενα πολύ άρρωστα και στις εργασιακές σχέσεις. Βλέπουμε φαινόμενα με διάφορους που έχουνε μπει στο χώρο του θεάτρου προκειμένου να κερδοσκοπήσουν, διάφορα θέατρα έχουν πάει σε χέρια ανθρώπών που έχουν έρθει από έξω, άνθρωποι της νύχτας έχουν μπει μέσα στον χώρο του θεάτρου υπάρχουν διάφορα άρρωστα φαινόμενα που έχουν παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια… παρόλα αυτά εξακολουθεί ένα κομμάτι  υγιές να αντέχει.

Την συγκεκριμένη παράσταση πιστεύεται ότι είναι καλό να την παρακολουθήσουν και μικρές ηλικίες; και αν ναι, ποιες είναι αυτές;

Θα σας πω το εξής ότι εμείς ξεκινήσαμε να παίζουμε για ενήλικες στην πορεία διαπίστωσα σιγά-σιγά δεν ξέρω πως… βλέποντας κάποια παιδιά να έρχονται με τους γονείς τους μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που παρακολουθούσαν την παράσταση τα νέα παιδιά και άρχισα να το συζητάω με τους συνεργάτες ότι μήπως πρέπει να αρχίσουμε να το στοχεύουμε σε σχολεία κτλ. το επιχειρήσαμε φέτος να παίξουμε σε σχολεία σε συνδυασμό με τις παραστάσεις για ενήλικες το βράδυ διαπίστωσα λοιπόν ότι έχει πολύ μεγάλη δυναμική αυτή η παράσταση στα σχολεία έτσι λοιπόν θεωρήσαμε ότι το κύριο κοινό μας πρέπει να είναι τα σχολεία. Ίσως όχι για Δημοτικά αλλά για Γυμνάσια και Λύκεια νομίζω πως αυτό είναι το κατεξοχήν κοινό της παράστασης. Εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που αγκαλιάζουν αυτή την παράσταση και ξέρετε κάτι επειδή είναι μία παράσταση που στην ουσία μιλάει για συνειδητούς πολίτες με έναν τρόπο όλοι εμείς πλέον είμαστε διεφθαρμένοι πολίτες δηλαδή είναι λίγο δύσκολο να αλλάξουμε εμείς, και αυτοί είναι οι νέοι άφθαρτοι πολίτες και η ελπίδα να γίνουν οι αυριανοί καλύτεροι πολίτες από αυτό που είμαστε εμείς. Οπότε θεωρώ ότι είναι το καλύτερο κοινό και ευτυχώς δείχνουν ότι το αντιλαμβάνονται αυτό και το δέχονται το κείμενο πάρα πολύ. Έρχονται δάσκαλοι και μου λένε ”Συγγνώμη αν θα σας κουράσουν”  ” Αν σας ταλαιπωρήσουν” ”Θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τα παιδιά σε ησυχία” και έχοντας μικρή σχετικά εμπειρία έχω παίξει σε 10-20  σχολεία μέχρι τώρα τους λέω ” Μην ανησυχείτε καθόλου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να κάνουν φασαρία τα παιδιά είμαι σίγουρος” μου απαντούν και πως το ξέρετε εσείς αυτό; και τους λέω ”Θα δείτε, θα δείτε” και πραγματικά έρχονται μετά το τέλος της παράστασης και μου λένε ”Μα πως το καταφέρατε αυτό; Εμείς δεν μπορούμε να τα κρατήσουμε σε ησυχία …” η απάντηση μου είναι η εξής, ” Τι να σας πω, έχει κάτι μαγικό η παράσταση”  Πραγματικά δεν υπάρχει καμία αρνητική αντίδραση, δεν υπάρχει χαβαλές, δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά που φαντάζονται ότι θα έχουνε. Τα παιδιά συγκεντρώνονται το ακούνε, συμμετέχουν, χειροκροτούν, αντιδρούν και αυτό με έχει εντυπωσιάσει και εμένα.. και έτσι λοιπόν κυρίως θέλουμε να απευθυνόμαστε σε σχολεία.

Η Καβάλα είναι μία εξαίρεση και αυτό είναι γιατί πέσαμε πάνω στη εορτή τον Τριών Ιεραρχών αλλιώς στην Καβάλα θα είχαμε σχολικές παραστάσεις. Είχαμε ξεχάσει ότι πλέον έχει ξαναγίνει αργία η σχολική εορτή και έτσι δεν μπορέσαμε να καλέσουμε σχολεία. Δεν μπορέσαμε να κλείσουμε σχολεία δυστυχώς

Αφήνει στο τέλος η παράσταση κάποια μηνύματα ή δημιουργεί κάποιους προβληματισμούς; 

Κυρίως αφήνει θέματα για συζήτηση και προβληματισμούς ναι, το να αφήνει μηνύματα εμένα δεν μου λέει τίποτα, τα μηνύματα είναι προσωπικά τι θέλει να πάρει ο καθένας το σημαντικό είναι να γεννά ερωτήματα… να γεννά συζητήσεις να δημιουργεί προβληματισμο το μήνυμα είναι κάτι πολύ εύκολο μπορεί να το γράψεις και σε ένα χαρτάκι να το δίνεις σε κάθε θεατή και τελείωσε η ιστορία, μηνύματα υπάρχουν και στα ημερολόγια αυτά τα παλιά που πίσω από κάθε ημέρα έχει ένα μηνυματάκι το έχεις στο σπίτι σου και αυτό είναι όλο. Αυτό που έχει σημασία είναι να δημιουργήσουμε έναν προβληματισμό να δημιουργήσουμε αφορμές για να σκεφτούμε πράγματα, να προβληματιστούμε. Αν  δεν κινητοποιήσουμε το μυαλό ένα μήνυμα που θα έρθει από έξω δεν λέει τίποτα.

Κύριε Σκιαδαρέση θα κλείσουμε την συνέντευξη μας με αυτό,ότι πρέπει να κινητοποιούμε όλοι μας το μυαλό μας… Σας ευχαριστώ πολύ!

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, εγώ σας ευχαριστώ..!