-«Η σωστή ερώτηση είναι πως θα είναι…»
Η Άννα είναι μια νεαρή πρώην πρωταθλήτρια στην κολύμβηση. Βρίσκεται στο τελικό στάδιο μιας ανίατης ασθένειας και πολύ σύντομα θα πεθάνει. Παρόλα αυτά οι αισθήσεις της λειτουργούν ακόμη άψογα και δεν δείχνει σημάδια κατάρρευσης. Καθώς πλέον βρίσκεται στο σπίτι της για τις τελευταίες μέρες της ζωής της, την επισκέπτεται η Νοσοκόμα που θα την προετοιμάσει σωματικά και ψυχολογικά για τον θάνατό της. Σ’ αυτόν τον κρίσιμο τελευταίο αγώνα για την Άννα, η Νοσοκόμα αποδεικνύεται το ιδανικό ταίρι για την αθλήτρια: είναι ένα τέρας ψυχραιμίας, , πρωτοποριακή στον τομέα της, πειθαρχημένη, με τεράστια φαντασία και χιούμορ και εντελώς αλλοπρόσαλλη μέθοδο. Αλλάζοντας συνεχώς μορφές, προσωπεία και διαθέσεις οδηγεί την Άννα μέσα από ένα λαβύρινθο ασκήσεων στην τελικό της προορισμό.. Πρόκειται δηλαδή για μια προπόνηση μέχρι θανάτου.
Το «Μέχρι Τώρα» είναι πρωτίστως μια γυναικεία υπόθεση. Η σχέση των δύο ηρωίδων αντανακλά την πολυμορφία των σχέσεων μεταξύ γυναικών και τις εναλλαγές των ρόλων που διαρκώς ενσαρκώνουν. Το έργο εμβαθύνει στο γυναικείο ψυχισμό και επιχειρεί να παρουσιάσει τη γυναικεία ματιά απέναντι στο θάνατο. Πρόκειται για μια φρέσκια ανάγνωση της έννοιας του τέλους, με την οποία όλοι διαπραγματευόμαστε, ενδεχομένως σε μεγαλύτερο βαθμό εν μέσω των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων της εποχής μας. Η παράσταση, με καυστικό χιούμορ και ανάλαφρη διάθεση, μιλά για τον αγώνα στη ζωή, τη μάχη με το χρόνο και την αγωνία μας για το επόμενο βήμα.
Για την Νοσοκόμα, μας έγραψε η συγγραφέας του έργου Κατερίνα Μαυρογεώργη.
Η ΝΟΣΟΚΟΜΑ
Αυτή που δεν έχει όνομα, αυτή που έρχεται πάντα, αυτή που δεν σταματά ποτέ, αυτή που διαλύει ότι είναι άχρηστο και περιττό, αυτή που φροντίζει και υπερασπίζεται με πάθος ότι είναι χρήσιμο και καλό. Αυτή που ξέρει πως δεν έχει σημασία πότε θα φύγεις αλλά πως θα φύγεις. Αυτή που πρέπει να διαπεράσει την αντίσταση, τον θυμό, την κατάθλιψη της Άννας για να της πει την αλήθεια «Δεν έχουμε χρόνο.»
Μην ανησυχείς, δεν έχουμε χρόνο. Είμαστε κι εμείς το τίποτα, έτυχε και πήραμε μορφή για λίγο.
Αρχίζουμε να πιστεύουμε πως η Νοσοκόμα είναι μια ανώτερη, δυνατότερη εκδοχή του ίδιου προσώπου. Μια πιο μεγάλη εκδοχή, με πιο ανοιχτό περίγραμμα και πιο διευρυμένη παρουσία. Μια πιο σοφή και αμείλικτα δυνατή εκδοχή του ίδιου προσώπου που έρχεται να βοηθήσει, ουσιαστικά να πολεμήσει με την Άννα για να σταματήσει επιτέλους ο πόλεμος. Είναι το ίδιο το ένστικτο, καυστικό και ειρωνικό, αθεράπευτα ειλικρινές και ταυτόχρονα ζεστό όσο δεν πάει άλλο. Είναι η αγάπη που έχει η ίδια η Άννα για τον εαυτό της, όση της έχει μείνει. Και σιγά σιγά, τα δύο κομμάτια συνδέονται, η αγάπη μεγαλώνει.
Η Άννα, έχει το σώμα που φθείρεται, πρέπει να δεθεί πάνω στην Νοσοκόμα για να τα καταφέρει. Όλη την ώρα την διώχνει, όμως προς το τέλος αρχίζει να της μουρμουρίζει «Μην φύγεις». Και η άλλη απαντάει. «Δεν φεύγω». Όντως δένονται, η Άννα κάθεται επάνω στην Νοσοκόμα, αγκαλιάζονται, κρυφογελάνε και ψιθυρίζουν στην μαγική τους γλώσσα, τα ρώσικα. Τα ρώσικα είναι κάτι σαν την γλώσσα για ξόρκια που διώχνουν τον θάνατο. Όχι ακόμα.
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ
Κάθε Παρασκευή & Σάββατο, 21:15
Skrow Theater
Σκηνοθεσία: Μαρία Φιλίνη, Βάσια Ατταριάν
Κείμενο: Κατερίνα Μαυρογεώργη
Επιμέλεια κίνησης – χορογραφίες: Έλενα Γεροδήμου
Σκηνικά – κοστούμια: Αλεξία Χρυσοχοΐδου
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Νικολίτσα Ντρίζη, Κατερίνα Μαυρογεώργη
