Μεταξύ των ηγετών που θα παραστούν είναι οι πρόεδροι της Γερμανίας και της Αυστρίας, όπως και ο γάλλος πρόεδρος. Στις τελετές θα υπάρξει πάντως ρωσική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον προσωπάρχη του Κρεμλίνου Σεργκέι Ιβάνοφ.
Η Μόσχα είχε αναφέρει πως ο Πούτιν δεν έλαβε επίσημη πρόσκληση από την Πολωνία για τις τελετές της Τρίτης. Η Βαρσοβία είχε περιοριστεί στο ότι συνήθως δεν στέλνονται επίσημες προσκλήσεις για τις ετήσιες τελετές.
Oι τελετές δεν περιορίζονται στο Άουσβιτς: Το μεσημέρι της Τρίτης, η ολομέλεια του γερμανικού Κοινοβουλίου στο Βερολίνο προχώρησε σε ειδική συνεδρίαση μνήμης για την απελευθέρωση του Άουσβιτς και τη ναζιστική θηριώδια.
Στην ομιλία του στο Μπούντεσταγκ, ο γερμανός πρόεδρος Γιόαχιμ Γκάουκ δεν επέκρινε μόνο τη γερμανική ευθύνη για την ίδια τη ναζιστική θηριωδία, αλλά και τη διαχείρισή της τα μεταπολεμικά χρόνια.
«Δεν υπάρχει γερμανική ταυτότητα δίχως το Άουσβιτς, ανήκει στην Ιστορία της χώρας μας» είπε ο Γκάουκ. Επιπλέον, «εκ των υστέρων είναι ντροπιαστικό που στη συνέχεια κάναμε τα θύματα επαίτες, που ο πληθυσμός της νεότευκτης γερμανικής Δημοκρατίας έδειξε μικρή συμπόνοια στα θύματα της ναζιστικής βίας» είπε ο Γκάουκ. Η δεύτερη αυτή ενοχή, είπε ο Γκάουκ, είναι διπλή επειδή την μοιράζεται και η παλιά δυτική αλλά και η παλιά ανατολική Γερμανία.
Παράλληλα, στη Βουδαπέστη ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν μίλησε για πρώτη φορά ανοικτά για τη συνενοχή των Ούγγρων στο Ολοκαύτωμα.
«Αποδειχθήκαμε κενοί αγάπης και αναποφάσιστοι όταν χρειάστηκε να βοηθήσουμε» είπε ο Ορμπάν την Τρίτη σε ομιλία του σε εβραϊκό νεκροταφείο. «Πολλοί Ούγγροι ήταν πρόθυμοι να συμπεριφερθούν επονείδιστα παρά έντιμα» είπε ο ούγγρος πρωθυπουργός.
Η απελευθέρωση που έδειξε στον κόσμο τη φρίκη
Στο στρατόπεδο του Άουσβιτς μπήκε στις 27 Ιανουαρίου του 1945 το 322 τάγμα πεζικού του Κόκκινου Στρατού, προελαύνοντας από τα ανατολικά. Η ναζιστική διοίκηση είχε προσπαθήσει να «εκκενώσει» το κολαστήριο τις προηγούμενες δέκα ημέρες -είτε εκτελώντας τους κρατουμένους είτε βγάζοντάς τους σε πορείες που τους οδήγησαν στο θάνατο.
Η κατάσταση όσων είχαν μείνει πίσω ήταν τέτοια που περίπου οι μισοί από αυτούς πέθαναν παρά την ιατρική φροντίδα που τους παρασχέθηκε μετά την απελευθέρωσή τους.
Με την είσοδο του Κόκκινου Στρατού, ο έξω κόσμος θα άρχιζε να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συνέβαινε στα ναζιστικά κολαστήρια.
Newsroom ΔΟΛ
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231380619