Του Δημήτρη Καστώρη.
Ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στο βάθος των αιώνων, όπως και η ιστορία του χωριού, αναβίωσε και φέτος στο Αηδονοχώρι Σερρών. Είναι το έθιμο της «Κουλτούρας» της Τυρινής. Μία μεγάλη φωτιά δηλαδή που ανάβει το βράδυ του Σαββάτου, πριν από την Κυριακή της Τυρινής. Το έθιμο όπως άλλωστε και τα περισσότερα έχει αρχαιοελληνική βάση, αλλά επικράτησε να συμβολίζει την πρώτη φωτιά που άναψαν ο Αδάμ και η Εύα για να ζεσταθούν μετά την απομάκρυνση τους από τον παράδεισο.
Το εν λόγω έθιμο το συναντάμε δύο φορές το χρόνο στο Αηδονοχώρι Σερρών. Μία το Σάββατο πριν την Κυριακή της Τυρινής και μία το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ. Αναφορικά με το έθιμο των ημερών αυτών… οι νέοι του χωριού συγκεντρώνουν πουρνάρια από το κοντινό δάσος και στη συνέχεια αφού τα στοιβάξουν κατάλληλα τα ανάβουν φωτιά. Ούτε χοροί, ούτε πανηγύρια. Είναι μία φωτιά σκέψης για την απώλεια του Παραδείσου θα μπορούσε να πει κανείς… έτσι όπως αρμόζει στην αρχή της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Παλιότερα όταν ο πληθυσμός του χωριού ήταν μεγαλύτερος, υπήρχε ένας διαχωρισμός μεταξύ των κατοίκων του Αηδονοχωρίου. Τους Μπουμπλάδες και τους Κουτσλάδες… οι Μπουμπλάδες από την ανατολική πλευρά του χωριού και οι Κουτσλάδες από τη Δυτική. Αυτές οι ομάδες διαγωνιζόταν για το ποια από τις δύο θα κάνει τη μεγαλύτερη φωτιά είτε την Τυρινή είτε το Μεγάλο Σάββατο. Μάλιστα στο χωριό ακόμη λέγονται ιστορίες για… ομηρικές μάχες μεταξύ των δύο ομάδων (πετροπόλεμος κλπ κλπ κλπ) κατά την περίοδο της συγκέντρωσης των υλικών για τις κουλτούρες, διότι μέσα στο πλαίσιο της όλης διαδικασίας ήταν και το κλέψιμο των υλικών.
Τώρα αν με ρωτήσετε ποιος κέρδιζε αυτές τις … μάχες δεν θα απαντήσω καθώς ως Μπουμπλάς δε θα υπηρετήσω την αντικειμενικότητα που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος που ενημερώνει τους υπολοίπους. Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή και την περίοδο της Μ. Εβδομάδας να μας αξιώσει ο Θεός να σας ενημερώσουμε για την Κουλτούρα του Μεγάλου Σαββάτου!