Υπάρχει μια σύγχυση. Έχουν ομογενοποιηθεί από κάποιες οι όροι «άντρας» και «αρσενικό», εξομοιώνοντας όλους όσους έχουν λίγο παραπάνω μυικό ιστό ανάμεσα στα πόδια τους. Άλλες το έκαναν επειδή έτσι τις βόλεψε, και κάποιες άλλες επειδή απλά είναι αδαείς. Ως λαός έχουμε ήδη πολύ πλούσιο λεξιλόγιό, και δε θα υπήρχε λόγος να το πλουτίζουμε περαιτέρω με λέξεις που έχουν την ίδια σημασία. Ο όρος «άντρας» δεν κάνει διάκριση γένους ή φύλου, γι’ αυτά αρκεί και με το παραπάνω ο όρος «αρσενικό». Είναι όρος που δηλώνει ωριμότητα, που τον διαχωρίζει από το αγόρι. Επίσης είναι όρος που δε δηλώνει ηλικία. Υπάρχουν εικοσάχρονοι άντρες, και σαραντάχρονα αγοράκια.
Ο άντρας δεν είναι βολικός, δε συγχωρεί εύκολα, δεν παρακαλά για να πάρει αυτό που αξίζει, δε συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο αυτό που θέλει. Επίσης δεν είναι ούτε πιτόγυρο ούτε ντολμάς για να τον τυλίξεις. Αλλά δε σταματά να διεκδικεί, δεν παύει να σέβεται, και δεν προδίδει. Αν ένας άντρας αγαπήσει, και κουνελάκι του playboy να του ανοίξει τα πόδια, θα φάει χιόνι που δε θα άντεχε ούτε πολική αρκούδα. Α, και δε θα σας βάλει να περιμένετε τις νύχτες για μεθυσμένα μηνύματα. Ο άντρας δε χρειάζεται να σουρώσει για να αποκτήσει αρχίδια.
Δε θέλει πλαστικούς κώλους και βυζιά, δεν ψάχνει μανεκέν και δεν κοιτάει σαν χάχας το τολμηρό σου σταυροπόδι. Δε σε θέλει προϊόν. Αν είσαι από εκείνες τις κουραδομοντέλες που παριστάνουν τις μοιραίες ανάφτρες και ξεβρακώνονται στο facebook για να αρμέξουν τα like των λιγούρηδων, απλά σε σιχαίνεται. Αν είσαι από εκείνες τις κομπλεξικές που θέλουν την προσοχή και τα μάτια των πάντων πάνω τους, σε αγνοεί. Αν είσαι εκείνη η σκύλα που δε σηκώνει κουβέντα και τον θέλεις να σέρνεται πίσω από το βρακί σου, δεν του είσαι απλά αντιπαθής, είσαι και αόρατη, άυλη, ανύπαρκτη. Και το κυριότερο, δεν είσαι γυναίκα, αλλά ένα κακομαθημένο και απροσάρμοστο κοριτσάκι.
Για τον άντρα, αυτή που θα επιλέξει, είναι ταυτόχρονα γκόμενα, σχέση, συνοδοιπόρος, σύντροφος και κολλητός. Δεν τη θέλει κομμάτι από το πλευρό του, αλλά θέλει να είναι σε κείνο το πλευρό και να του στέκεται σε κάθε στιγμή. Δεν τη θέλει χαμηλοβλεπούσα και σεμνότυφη. Θέλει να τη βλέπει να γελάει δυνατά, να χορεύει, να λερώνεται με τις σάλτσες, να αυτοσαρκάζεται και να τσαλακώνεται όπως κι αυτός. Θέλει όταν η ζωή φέρνει τις αναποδιές της, να είναι αυτή που θα του πιάσει το χέρι και θα του πει «μη στεναχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά». Να του μιλάει και μόνο που τον κοιτά, να είναι απρόσιτη στον κάθε πέφτουλα, να είναι αυτοδύναμη και αξιοπρεπής. Και αξιοπρεπής δεν σημαίνει μύτη ψηλά, αλλά κεφάλι και φρόνημα. Δε θα την κάνει ποτέ καβάτζα. Ή θα την απορρίψει εξ’αρχής ή θα την κάνει σημαία του. Ναι, θα της πιάνει τον πισινό σε κάθε ευκαιρία, αλλά σε ανύποπτο χρόνο θα την κοιτά την ώρα που πίνουν καφέ και θα προσπαθεί να τη φανταστεί με άσπρα μαλλιά και ρυτίδες. Θα την αγαπά τυφλά και θα τρέμει μην τη χάσει. Κι αν ποτέ τη χάσει, θα πληγωθεί. Και το τελευταίο πράγμα που θα τον απασχολεί, θα είναι να βρει γρήγορα την επόμενη.
Όλα ανωτέρω φαίνονται ουτοπικά; Δεν είναι. Μιλούν για άντρες που δεν υπάρχουν πια ή που δεν βρίσκονται; Όχι. Αναρωτιέσαι πού είναι; Πάντως σίγουρα όχι στο προσκήνιο, μαζί με τους αυτάρεσκους πιτσιρικάδες, που περισσότερο αυτοθαυμάζονται, παρά θαυμάζουν. Είναι στις σκιές, όπως πρέπει να είναι ο κάθε κυνηγός, και έχουν μάθει να μη βιάζονται και να μην είναι φαταούλες. Περιμένουν να ξεσκαρτάρει το σκηνικό και να επιλέξουν μια από αυτές που δεν τρόμαξαν στο ενδεχόμενο να μείνουν μόνες, και είπαν και κάποια «όχι». Ναι, σαν εργένηδες μπορεί να ρίξουν τη ματιά τους σε πολλές, αλλά σε μία θα καταλήξουν. Και η μεγαλύτερη της τιμή θα είναι αυτή, ότι ανάμεσα σε τόσες άλλες, επέλεξε αυτή. Και αυτή την τιμή οι άντρες δεν τη δίνουν σε κοριτσάκια που θέλουν «να ‘χουν ζήτηση, για να γίνεται συζήτηση», αλλά σε γυναίκες που ξέρουν ποιές είναι και τι θέλουν.
Όσες ψάχνουν πρίγκηπα, ή ας πάνε να τον ψάξουν σε κάποιο Εμιράτο στον περσικό κόλπο, ή ας το ψάξουν λίγο με τον εαυτό τους. Γιατί το μόνο που τις καθιστά πριγκίπισσες, είναι οι κόποι των γονέων τους που τους έγινε ο κώλος ποτήρι για να τις μεγαλώσουν και να τις αναθρέψουν προσφέροντάς τους ό,τι είχαν και δεν είχαν, για να παριστάνουν τώρα τις Χιονάτες, και αφιερώνοντας τραγούδια τύπου «οι άντρες δεν υπάρχουν πια» (που περισσότερο έχουν αφιερωθεί σε πνευματικά νήπια παρά σε άντρες), στους παραλίγο γκόμενούς τους. Όσες είναι τα φερέφωνα του «όλοι οι άντρες είναι ίδιοι», ή να μάθουν να κάνουν καλύτερες επιλογές, ή να γίνουν σωστότεροι άνθρωποι, για να μην καταλήγουν να συναναστρέφονται μόνο με μαλάκες και ανώριμους.
Αν είσαι γυναίκα, θα κερδίσεις ένα και μόνο άντρα. Κι αν είσαι όντως γυναίκα, δε χρειάζεσαι και παραπάνω από έναν. Όπως τα αρσενικά ζώα μάχονται για να κερδίσουν το θηλυκό, έτσι και οι άντρες δίνουν τη μάχη της διεκδίκησης για τη γυναίκα που επέλεξαν. Αν χάσουν, αποσύρονται, και η αξιοπρέπειά τους δεν τους επιτρέπει να μπουν σε ταπεράκι για όποτε αυτή το ξανασκεφτεί.
Αν είσαι κοριτσάκι, θα μπορείς να έχεις ένα μάτσο αγοράκια να σε επιβεβαιώνουν όσο και όποτε θες, θα είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να σε ρίξουν στο κρεβάτι και να ακούς τα ίδια υπέροχα σαλιαρόλογα από εκατό διαφορετικές φωνές. Ψεύτικα, τυποποιημένα, που θα γίνονται αέρας κοπανιστός αφού θα σε έχουν φάει και θα σε έχουν βαρεθεί.
Αποφάσισε τι από τα δύο θες να είσαι, και να είσαι σίγουρη ότι θα βρεις αυτό που σου αρμόζει.
Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Κεχαγιά
