Έχει λέπια, ανθρώπινη οδοντοστοιχία και αδυναμία στους… όρχεις. Τι είναι; Είναι το pacu fish, ο φόβος και ο τρόμος των ντόπιων στο Μίσιγκαν.
Το τροπικό αυτό ψάρι, κοντινός συγγενής του πιράνχα, συνήθως συναντάται σε ποτάμια της Λατινικής Αμερικής. Ωστόσο, προσφάτως, ο εντοπισμός του στις λίμνες του Μίσιγκαν από ψαράδες της περιοχής, σήμανε συναγερμό.
Πιστεύεται πως το είδος αυτό κατέληξε εκεί, όταν οι ιδιοκτήτες του αναγκάστηκαν να τα ξεφορτωθούν γιατί – λόγω της παμφάγας φύσης τους και, άρα, της απότομης ανάπτυξής τους – δε χωρούσαν πια στα ενυδρεία τους.
Το ψάρι φτάνει το ένα μέτρο σε μήκος και τα 25 κιλά σε βάρος. Ξεχωρίζει λόγω τωνανθρωπόμορφων σιαγόνων του που κάνουν το δάγκωμά του πανίσχυρο και εξαιρετικά επώδυνο. Η αμβλεία οδοντοστοιχία του είναι σχεδιασμένη για μία πολυποίκιλη δίαιτα που περιλαμβάνει από καρπούς και βλάστηση, έως έντομα και οστρακοειδή.
Το πρόβλημα είναι πως το συγκεκριμένο είδος ψαριού έχει, σύμφωνα με τους επιστήμονες, την τάση να δαγκώνει τους όρχεις των κολυμβητών, γι’αυτό και οι υπεύθυνοι άγριας ζωής στο Μίσιγκαν εξέδωσαν σχετική προειδοποίηση.
Ο εντοπισμός πακού στα νερά του Μίσιγκαν δε θα έχει επιπτώσεις στο τοπικό οικοσύστημα, εκτιμούν οι ειδικοί, καθώς το πιθανότερο είναι να τα σκοτώσει ο βαρύς χειμώνας που πλήττει την πολιτεία.
«Τα οικόσιτα αυτά ψάρια που έχουν απελευθερωθεί από περιορισμένα, τεχνητά περιβάλλοντα, είναι ανήμπορα για να αντιμετωπίσουν τους θηρευτές τους στην τροφική αλυσίδα και να αναζητήσουν επιτυχώς τροφή και καταφύγιο», λέει ο Νικ Ποπόφ (Nick Popoff), διευθυντής του τμήματος Φυσικών Πόρων των ΗΠΑ, επισημαίνοντας πως «όσα από αυτά καταφέρουν να επιζήσουν, μπορεί να εξαπλώσουν τροπικές ασθένειες στους ντόπιους πληθυσμούς. Το χειρότερο σενάριο είναι να αναπαραχθούν και να πολλαπλασιαστούν, διαταράσσοντας το φυσικό οικοσύστημα στην περίπτωση που από πρώην κατοικίδια μετατραπούν σε θαλάσσιους εισβολείς».
Τα ψάρια πακού έγιναν διάσημα παγκοσμίως το 2013. Όταν ένας Δανός ψαράς έπιασε ένα από τα μεγαλύτερα του είδους τους.