Χρήστος Κωνσταντόπουλος: Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από αμερικανόφερτα και γλυκανάλατα reality.

 Ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα;

Όλα τα κινηματογραφικά τραγούδια των ελληνικών ταινιών του 50, 60 & 70. Τραγούδια μεγάλων συνθετών και ερμηνευτών που είχαν έντονο το ελληνικό πνεύμα και γαλούχησαν τη συνείδηση του Έλληνα όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γιάννης Σπανός, ο Μίμης Πλέσσας, με τις φωνές της Βίκυς Μοσχολιού, του Δημήτρη Χορν, του Γιάννη Πουλόπουλου κ.α. Βέβαια, από παιδί, στεκόμουν στα πιο εσωτερικά τραγούδια. Μου άρεσαν κυρίως οι μελαγχολικές μπαλάντες.

 Πες μου τρία πράγματα που σε αντιπροσωπεύουν, και γιατί…

Το πρώτο πράγμα που αισθάνομαι ότι με αντιπροσωπεύει είναι ο ρομαντισμός. Από παιδί, μου άρεσε το λυρικό στοιχείο. Για παράδειγμα, με άγγιζαν ποιήματα του Λαπαθιώτη, του Καρυωτάκη, της Πολυδούρη, του Καβάφη. Βρίσκω μεγάλο ενδιαφέρον στους συνθέτες της ρομαντικής εποχής του μεσοπολέμου, συχνάζω σε μέρη που είναι ήσυχα, ανθρώπινα. Το δεύτερο είναι η μοναχικότητα. Έχω ανάγκη να είμαι πολλές ώρες μόνος μου, να ηρεμώ με τον εαυτό μου. Η δουλειά που κάνω απαιτεί έντονη εξωστρέφεια, οπότε όταν δεν δουλεύω θέλω να χαλαρώνω διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική, μένοντας πολύ στο σπίτι. Το τρίτο είναι η αλήθεια. Είμαι υπέρμαχος της πικρής αλήθειας. Δεν μπορώ να πω ψέματα. Δεν μου αρέσει να κοροϊδεύω τους ανθρώπους. Είμαι σκληρός με τον εαυτό μου, κάτι που έχω δουλέψει πολύ για να το καταφέρω. Γι’ αυτό, όταν χρειάζεται, απαιτώ και από τους άλλους το ίδιο.

 Όσο αφορά τα talent shows, ποια είναι η γνώμη σου;

Αν και στο ξεκίνημά μου, είχα λάβει μέρος σε ένα από αυτά – ένα βεβιασμένο μου λάθος λόγω άγνοιας – είμαι κάθετα αντίθετος με τη λογική και τη νοοτροπία των συγκεκριμένων παιχνιδιών. Ο μόνος λόγος που γίνονται, είναι για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του εκάστοτε καναλιού. Όσον αφορά στα παιδιά που λαμβάνουν μέρος, καταλαβαίνω τον πόθο τους να αναγνωριστούν και να μπουν στο χώρο της μουσικής, όμως πιστεύω πως ένας νέος καλλιτέχνης που έχει όραμα και θέλει να έχει διαχρονικότητα, δεν έχει καμία θέση σε αυτά τα παιχνίδια. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από αμερικανόφερτα και γλυκανάλατα reality. Η εποχή μας έχει ανάγκη από καινούργια, καλά τραγούδια και από καλλιτέχνες με όραμα. Είναι κρίμα να αποχαυνώνουν τον μέσο Έλληνα με επιφανειακά show όταν αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση δεν υπάρχει ούτε μία μουσική εκπομπή που να δίνει την ευκαιρία σε ένα νέο καλλιτέχνη να προβάλει τη δουλειά του.

Με ποια τραγούδια που έχεις ερμηνεύσει είσαι ”συνδεδεμένος”;

Το πρώτο τραγούδι που μου έρχεται στο μυαλό είναι το ”Εμπιστευτικόν” του Νότη Μαυρουδή σε στίχους του Άλκη Χριστοφέλλη. Για δυόμιση χρόνια ήταν το εναρκτήριο τραγούδι που άνοιγε τις παραστάσεις μας με το Νότη Μαυρουδή. Καλωσόριζα τον κόσμο τραγουδώντας ”Ήρθα ποιος να ξέρει από που, πήγαινα τροχάδην πουθενά, το τρένο με ξεφόρτωσε αλλού και βρέθηκα μαζί σας, εδώ, να”. Κάπως έτσι αισθάνομαι ότι έρχομαι σε επαφή με το κοινό. Απρόσμενα, μαγικά, μυστηριωδώς. Άλλο ένα τραγούδι που ερμηνεύω σχεδόν πάντα στις ζωντανές μου εμφανίσεις είναι το ”Ne me quitte pas” του Jacques Brel. Είναι ένας από τους καλλιτέχνες που με σημάδεψε στην εφηβεία μου. Αυτό το τραγούδι μιλάει για τον απόλυτο έρωτα. Ένας άντρας ικετεύει – σχεδόν κλαμένος – τον άνθρωπό του, να μην τον εγκαταλείψει ποτέ. Το απόλυτο ξεγύμνωμα για έναν άντρα. Κάθε που το ερμηνεύω, στο τέλος είμαι καταϊδρωμένος.

[mom_video type=”youtube” id=”72c37PenAu4″ width=”100%” height=”350″]

 Ετοιμάζεις κάποια νέα δισκογραφική δουλειά;

Η πρώτη μου προσωπική δουλειά – ο Προορισμός – κυκλοφόρησε το Μάιο του 2014. Μια δουλειά που κινείται κυρίως σε Ευρωπαϊκά μονοπάτια. Αν και έχει περάσει καιρός από την κυκλοφορία του δίσκου, νοιώθω ακόμα την ανάγκη να επικοινωνώ κάποια από τα τραγούδια της, όποτε εμφανίζομαι. Ωστόσο, είμαι στη διαδικασία προετοιμασίας μιας δεύτερης προσωπικής μου δουλειάς. Δοκιμάζουμε κάποια πράγματα με το συνθέτη, πιανίστα και ενορχηστρωτή Χρίστο Θεοδώρου, ο οποίος είναι σπουδαίος σε ό, τι κάνει. Αυτή τη φορά, νιώθω την ανάγκη να έρθω κοντά στο λαϊκό αίσθημα του Έλληνα. Προς το παρόν όμως είναι νωρίς να ανακοινώσω κάτι περισσότερο.

Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις καριέρα στο είδος μουσικής που έχεις επιλέξει…

Πιστεύω ότι όλοι κάνουμε τις επιλογές μας στο χώρο της μουσικής. Κάθε επιλογή έχει και το τίμημά της. Το θέμα είναι τι αντέχει ο καθένας. Εγώ, προσωπικά, αντέχω το δρόμο της αλήθειας. Έχω κάνει πολλές θυσίες για να κρατήσω την αλήθεια μου καθαρή. Θέλει μεγάλη τόλμη να κάνεις αυτό που αγαπάς πραγματικά χωρίς εκπτώσεις. Και είμαι πολύ περήφανος που έχω κρατήσει την ποιότητά του σε ό, τι κι αν έχω κάνει. Είμαι φιλόδοξος και θέλω να με αποδεχτεί το ευρύ κοινό. Αλλά αν δεν με αγαπήσει ο κόσμος γι’ αυτό που πραγματικά είμαι και πρεσβεύω, τότε ας μην κάνω ποτέ καριέρα.

Με πιο κριτήριο επιλέγεις τα τραγούδια;

Ανάλογα με το τι θέλω να πω κάθε φορά στον κόσμο. Πάντα φτιάχνω ένα concept μέσα στο μυαλό μου, με αρχή, μέση και τέλος. Κάθε παράσταση για μένα είναι ιεροτελεστική. Εμφανίζομαι μόνο όταν έχω κάτι να πω. Σέβομαι πάντα το κοινό που έρχεται να με ακούσει. Δίνω κάθε φορά τον καλύτερό μου εαυτό. Μέσα από τα τραγούδια που επιλέγω, σκοπός μου είναι να απαλύνω την ψυχή του ακροατή, να τον λυτρώσω, να τον προβληματίσω. Με ενδιαφέρει βέβαια και να ψιθυρίσει μαζί μου, να γίνουμε μια αγκαλιά αλλά δεν θέλω να τον κάνω να εκτονωθεί. Και αυτό ο κόσμος το καταλαβαίνει, το εισπράττει και μου το δίνει απλόχερα πίσω. Πριν ενάμιση χρόνο, όταν έκανα την μουσική παράσταση ”Προορισμός” είπα δύσκολα τραγούδια, συναισθηματικά, η άλλη πλευρά του ταξιδιού, τραγούδια που είχαν μια εσωτερική αναζήτηση και αναμετριούνται με το ”μέσα”μας. Τώρα, κάνω μια παράσταση με τραγούδια που εξιστορούν τον έρωτα. Την λυρική αλλά και την σκληρή, την μελαγχολική πλευρά του. Γι’ αυτό παλεύω, για το δύσκολο, το διαφορετικό, το μη αναμενόμενο.

[mom_video type=”youtube” id=”4l9YnFgnwe0″ width=”100%” height=”350″]

 O έρωτας είναι για εσένα πηγή έμπνευσης;

Δεν θα έλεγα ότι μου συμβαίνει πάντα αυτό. Συνήθως οι έρωτες με αποσυντονίζουν και με βγάζουν από τη βολή μου. Ωστόσο ένας αληθινός και μεγάλος έρωτας μπορεί να γίνει έμπνευση για να γράψω μια μελωδία, να ερμηνεύσω με πάθος ένα τραγούδι ακόμα και να αισθάνομαι ότι αγγίζω την τελειότητα επάνω στη σκηνή.

 Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου…

Αυτή την περίοδο τελείωσα τις εμφανίσεις μου στο μουσικό βαγόνι – του Τρένου στο Ρουφ, με την παράσταση ”Έρωτα, εσύ..” με την ερμηνεύτρια Αμαλία Τάτση και τον συνθέτη και πιανίστα Χρίστο Θεοδώρου. Όμως λόγω του αντικειμένου που διαπραγματεύεται η παράσταση θα πραγματοποιηθεί για ακόμα μια φορά στις 14 Φεβρουαρίου στον ίδιο χώρο. Κατά τα άλλα, ευελπιστούμε, η παράσταση αυτή να συνεχιστεί και σε άλλους χώρους της Αθήνας και όχι μόνο. Ο επόμενος μεγάλος μου στόχος – όπως ανέφερα και παραπάνω – είναι ένας δεύτερος δίσκος έτσι όπως τον ονειρεύομαι.

F.B Page https://www.facebook.com/Xristos-Konstantopoulos-Official-193323234024702/?fref=ts

Βιογραφικό https://www.citylife24.gr/christos-konstantopoulos/