Άναψαν πάλι τα αστέρια
και διάφορες σκέψεις πήραν τη θέση τους πάλι στο μυαλό…
Αλήθεια πόσο παράξενο είναι
κάθε βράδυ η ίδια ιστορία.
Στόχοι, θέλω, χρειάζομαι, έχω ανάγκη
μα πιο δυνατό πάντοτε το μου λείπεις…
Θέλεις να ταξιδέψεις εκεί
που το κορμί σου θα ήθελε να υπάρχει.
Πνίγεσαι, το δωμάτιο στενεύει
και εσύ εκεί, να επιμένεις στις ίδιες σκέψεις
γιατί η ψυχή σε άφησε και νιώθεις
να χάνεις τις δυνάμεις σου.
Εσύ όμως επιμένεις,
γιατί πιστεύεις στα παραμύθια
γιατί κάθε βράδυ ζεις μέσα
στον μικρόκοσμο του μυαλού σου…
Φαντάσου… οι σκέψεις σου μετατρέπονται
σε μικρά συννεφάκια που
θολώνουν το μυαλό σου και
δεν μπορείς να κάνεις βήμα…
Θα προχωρήσεις ή θα μείνεις εκεί;
Ο χρόνος θα είναι αυτός που θα σου
δώσει την λύση
Έχε υπομονή….
Καλό σου βράδυ!!!