Ό,τι αγάπησα πιο πολύ κλείστηκε μέσα σε σιωπηλές μουσικές. Άραξε σ’ ένα γεμάτο αρώματα καλοκαίρι και ταξίδεψε στο χρόνο. Ατελείωτος ο χρόνος μα και τόσο μικρός. Σα μια ευθεία, χωρίς σημεία. Τίποτα να ενώσει πια. Τίποτα να κρατήσει. Τίποτα για να νικήσει ο χρόνος. Θυμάσαι; Ήταν τότε που πέρασες κι εσύ απ’ την οδό ονείρων, ν’ ακούσεις το πιο μαγικό κονσέρτο, να τη δεις το χαμόγελό της και να λησμονήσεις να σύννεφα που έρχονται κι ύστερα να διώξεις τη πίκρα, να πας μια βόλτα στο φεγγάρι μέχρι να έρθει το πρωινό μετά τον έρωτα, ο θάνατος του μπλε… Να σε καθηλώσει στη βροχή, που ακόμα κυλάει πάνω σου, σαν μνήμη για ό,τι κοίταξες βαθιά στα μάτια, για ό,τι έμαθες να αγαπάς, για ό,τι έμαθες να αφήνεις πίσω, για ό,τι έμαθες να πεισμώνεις και να κατακτάς, για όλα τα χαμόγελά σου κάτω απ τον ουρανό και για μια Κοντέσσα. Η Κοντέσσα Εστερχάζυ που ποτέ δε χαμογελά στον ουρανό. Και να θυμάσαι πάλι μια μπαλάντα, την μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων και τότε να φωνάζεις δυνατά πως δε φοβάσαι τη βροχή!
Ένας τόσο αλλιώτικος κόσμος φέρνει κοντά τους ανθρώπους κι η μουσική είναι αυτή που ενώνει τις ψυχές. Ένα από τα κορυφαία μουσικά ταξίδια παίρνει μορφή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τις επόμενες μέρες.
Το αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι ανοίγει τις πύλες του στο κοινό για δυο μοναδικές παραστάσεις 27 και 28 Νοεμβρίου στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Πενήντα χρόνια λοιπόν από τη κυκλοφορία του έργου ‘’Το χαμόγελο της Τσοκόντας’’ και ο διεθνούς φήμης, συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις ξαναζεί μέσα από τη συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού, για να εμπνεύσει να γοητεύσει και τελικά να ταξιδέψει στο χρόνο τους επισκέπτες. Το μυθικό ‘’Χαμόγελο της Τσοκόντας’’ και το χολιγουντιανό ‘’Blue’’ δίνουν τη δική τους απόχρωση σε ένα τόσο μεταβαλλόμενο κόσμο…
‘’Κλείσε τα μάτια άκουσε το κομμάτι, και το τίποτα που σκέφτεσαι άσε να γίνει κάτι.’’
[mom_video type=”youtube” id=”bg09L2gVqRs” width=”100%” height=”350″]
Περισσότερες πληροφορίες http://www.megaron.gr/default.asp?la=1&pid=5&evID=2907