Ο Χρήστος Δάντης γεννήθηκε στην Κασαριανή, το 1990 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο “Δακτυλικά αποτυπώματα” και από τότε ακολούθησαν πολλοί άλλοι δίσκοι αλλά και αμέτρητες live εμφανίσεις του μέχρι και σήμερα!!!
Καλησπέρα!!! Που σας βρίσκουμε αυτό το διάστημα;
Αυτή την περίοδο παίζω από τις αρχές Νοέμβρη στην “Αρχιτεκτονική” Αθηνών αλλά και στην ευρύτερη με την Μπαντα μου,την Ευδοκία Ράπτη και τον Προκόπη Πολίτη (Paco). Τίτλος της παράστασης είναι το “RELOAD” κι ουσιαστικά πρόκειται για ένα live party το οποίο αντέχει όλα τα είδη μουσικής που έχω τραγουδήσει,χωρίς όρια,χωρίς “ντροπές”.
Λόγο της δουλειά σας τι πιστεύεται ότι έχετε στερηθεί στη ζωή σας…
Λίγη ηρεμία.
Πολύ σύντομη η απάντηση σας…
Ναι γιατί ξέρω ακριβώς το τι μου λείπει…
Πόσο έχει αλλάξει η δισκογραφία από τότε που κάνατε εσείς τα πρώτα βήματα σας μέχρι και σήμερα;
– Πραγματικά πολύ! Ξεκινώντας απ το γεγονός και μόνο ότι οι εταιρείες πλήρωναν για τις παραγωγές των καλλιτεχνών τους, μπορεί να καταλάβει κανείς πόσο έχει αλλάξει πολύ όλο η αρχιτεκτονική της δισκογραφίας. Η κυκολοφορία ενός άλμπουμ ήταν ένα γεγονός για όλους,κι από τις δύο μεριές,εταιρείας και αποδεκτών του συγκεκριμένου. Τώρα πια δυστυχώς,πολλές φορές,ίσως τις περισσότερες,υποτιμάται. Δεν είναι πλέον το ίδιο..
Αν ξεκινούσατε σήμερα για πρώτη στον εργασιακό τομέα, αν θα ‘έπρεπε να επιλέξετε σήμερα για πρώτη φόρα τι δουλειά θα κάνετε, θα επιλέγατε πάλι το τραγούδι;
– Μπορεί, δεν ξέρω… Πάντως σίγουρα θα ταν σχετική με τη μουσική.
Η επιτυχία, η καριέρα… θέλει και λίγο τύχη ή σωστές κινήσεις;
-Θέλει ελάχιστη τύχη,και καλή στρατηγική φαντάσου είναι σα να παίζεις μία παρτίδα σκάκι.
Αισθάνεστε ότι έχετε προδοθεί με κάποιες φίλιες σας μέσα από τον συγκεκριμένο χώρο;
Είναι πολλά τα χρόνια, πολλές οι σχέσεις που δημιουργήθηκαν, πολλές κι αυτές που χάλασαν.
Σίγουρα έχω προδοθεί, σίγουρα θα χει κάποιος αισθανθεί προδομένος από τη στάση μου. Μπορεί να έχει συμβεί. Σημασία όμως έχει, μα μην κοιτάζεις πίσω… και να κοιτάς μόνο μπροστά..
Όταν σας πληγώσει ένα γεγονός… το προσπερνάτε εύκολα;
– Δεν ξεχνάω εύκολα, άλλα δεν πληγώνομαι και εύκολα επίσης.
Πρόσφατα έχει κυκλοφορήσει η τελευταία σας δισκογραφική δουλεία πείτε μας δύο λόγια για αυτή…
– “Το Τσουβαλι” είναι μια συλλογή τραγουδιών από διαφορετικούς κόσμους,με έναν ενιαίο και λίγο σκληρό ήχο,πιο κοντά στον Rock ήχο που αγαπάω περισσότερο… είναι η κατρακύλα μιας ημέρας,που απ την ώρα που ξυπνάς μέχρι να πας για ύπνο, νιώθεις δεκάδες διαφορετικά συναισθήματα, από “Γκάζια” μέχρι μελαγχολία, απ΄π χαρά μέχρι λύπη.
Έχει δηλαδή από ότι καταλαβαίνω πολλά είδη μουσικής… πολλούς διαφορετικούς ήχους…
Ναι, είναι όλα τα είδη μουσικής με τα οποία ασχολήθηκα, εκεί μέσα βρίσκονται όλα όσα έμαθα μέσα στα studios απ το ξεκίνημα μου μέχρι τώρα. Το άλμπουμ έχει φτιαχτεί με την αισθητική,τη φιλοσοφία και τη νοοτροπία που θα ‘πρεπε να κατασκευάζονται τα albums στις μέρες μας..τώρα που η μουσική βρίσκεται σε τέτοια δυσκολία… σε τόσο “παράξενο καιρό”.. Εύχομαι να σας αρέσει.
Η συνέντευξη κυκλοφορεί και στο Free Press Magazine Εν Τυπακι
|
